Zorluk derecesi açısından, bu yılın şimdiye kadarki en karmaşık Formula 1 sıralama turları seansı olma ihtimali yüksek.

Az sayıda ilgili serbest antrenman turunun ardından, düşük downforce ve tutunmanın neredeyse hiç olmadığı bir pistte ıslak lastikten interlere geçiş yaşandı. Kuru zeminde sadece ufak virajlar olan süper hızlı noktalar, şimdi 180 mph hızla riskli virajlara dönüşmüştü. Kötü görüş, kaygan boyalı yol işaretleri ve hemen üzerinize çarpacakmış gibi duran sert bariyerler vardı.

Ayrıca, hızlanan pistte kritik radyo talimatları alırken fren noktalarını belirlemeye çalışmak ve aynı zamanda batarya şarj modlarını yönetmek de zorlukları artırıyordu.

Seans boyunca kırmızı bayrak olmaması ve sadece bir sürücünün (Alex Albon, Q1’de) bariyere temas etmesi, tüm pilotların olağanüstü fiziksel becerisi ve zihinsel keskinliğinin mükemmel bir göstergesiydi.

Karanlık ve zorlu koşullarda, mükemmel zamanlamayla Lando Norris öne çıktı; McLaren’iyle Max Verstappen’in önünde, aralarında 0.323 saniyelik farkla pole pozisyonunu aldı. Verstappen, Williams pilotu Carlos Sainz’ın beklenmedik performansıyla ancak biraz fark yaratabildi.

Norris’in başarısı, kokpitteki sürüşü ve pit duvarındaki stratejik yönetiminin birleşimiydi. Seans boyunca aynı lastiklerle yarışan Norris için en büyük operasyonel zorluk, Q1, Q2 ve Q3’te her turun bir öncekinden daha hızlı olduğu pistte, son turu mümkün olduğunca geç başlatıp pistin en hızlı olduğu anda turu tamamlamak ve aynı zamanda batarya şarjını yeterli seviyede tutmaktı.

Batarya yönetimine temkinli yaklaşmak mümkün; Red Bull ve Max Verstappen’in başlangıçta tercih ettiği gibi, enerji tüketimiyle şarjı dengede tutarak sürekli atak turları yapmak gibi.

Ya da McLaren ve George Russell gibi cesur davranıp, tam güçle atak turları arasında enerji toplama turları planlamak da bir seçenekti.

Bu stratejinin riski, şarj turu sırasında yağmurun yeniden başlaması ve pistin en hızlı olduğu anı kaçırmaktı. Ancak Q1’in başında tam ıslak lastik gerektirecek kadar şiddetli yağan yağmur, Q3’te durdu.

Q3’te ikinci araç olarak piste çıkan Norris, altı tur (dört atak ve iki şarj turu) yapma fırsatı buldu. Bu sayede son turunu nispeten erken başlatmış olmasına rağmen ekstra tur yaparak önceki en iyi zamanından 0.3 saniye daha hızlı oldu. Üstelik 14. virajda yaşadığı büyük kayma nedeniyle yaklaşık 0.7 saniye kaybettiğini düşünüyor ve bu hatanın pole pozisyonunu engelleyeceğinden emindi.

Diğer tüm sürücüler ise sadece beş tur tamamlayabildi.

Takım arkadaşı Oscar Piastri, beşinci ve son turuna başlamadan hemen önce ideal zamanda çizgiyi geçti ancak önceki turda Isack Hadjar’ın Racing Bulls aracının önünde kalmak zorunda olması, Piastri’nin şarj modunu kapatmasına neden oldu.

Bu durum, ilk birkaç virajı tam güçle geçememesine ve 4. virajdan sonra tam güce geçmek zorunda kalmasına yol açtı. Bu karışıklık, Piastri’nin ilk sektörde Norris’e yaklaşık 0.4 saniye kaybetmesine neden oldu.

Ancak bu durum önemli olmadı çünkü 12. virajda Charles Leclerc’in kaçış yoluna sapması nedeniyle çıkan sarı bayraklar, Piastri’nin turunu bozdu ve daha yavaş pistte yaptığı önceki turuna güvenmek zorunda kaldı. Tüm bunlar, Piastri’nin P2 olma ihtimali varken sadece P5’te kalmasına yol açtı; Norris’in 14. virajdaki hatası sayesinde belki pole pozisyonu bile mümkün görünüyordu.

Yine de Piastri’nin temel temposu Norris’in temposuna yetişemedi. Piastri, lastik sıcaklığını ve fren bölgelerindeki güveni sağlamakta daha fazla zaman harcıyordu.

Verstappen, Red Bull’un tam ıslak lastikte interlere kıyasla daha rekabetçi olduğunu düşündü. “Tur fena değildi,” dedi, “ama buz üzerinde sürmek gibiydi, hiç keyifli değildi.”

Sainz, yağmur ihtimaline karşı ayar değişiklikleri yaptı ve grid pozisyonunu kuru pistteki yarış temposuna tercih etti. Büyük ihtimalle büyük yarışta P3’te kalamayacağını düşünüyor.

George Russell da muhtemelen aynı fikirde olacaktır. Mercedes ile elde ettiği dördüncülük, Q1, Q2 ve FP3’te en hızlı olmasının ardından hayal kırıklığı yarattı.

Diğerlerine göre biraz daha fazla downforce kullanan Mercedes, düz yollarda hâlâ saygın bir hız sergiliyor ve lastik sıcaklıklarını etkili şekilde artırıyordu.

Russell, Q3’te yaşadığı direksiyon problemi olmasaydı kesinlikle pole pozisyonu için mücadele ederdi.

“Hiçbir yere çarpmadım ama aniden direksiyon çok ağır ve sert oldu, bazen neredeyse kilitleniyordu,” diye açıkladı.

“Yüksek hızlı virajlara girerken bu durum çok zordu. Mühendisimden devam etmenin güvenli olup olmadığını bile sordum.”

Liam Lawson, koşullardan keyif aldı ve takım arkadaşı Hadjar’ın önünde, Racing Bulls pilotları Fernando Alonso’nun Aston Martin’ini iki sıra araya alarak P6’da yer aldı.

Leclerc, son turunda 12. virajda aşırı zorlayınca dokuzunculuğa geriledi. Onun önünde, geçen yıl pistte çok başarılı olan Alpine pilotu Pierre Gasly vardı; hafta sonu boyunca Alpine için hızlı sayılabilecek turları attı.

Lewis Hamilton, Q1’de elendi. Zamanlama çizgisini (tam zamanında geçtiği halde) start-finiş çizgisiyle karıştırmış gibi görünüyor.

Zamanında geçemediğini düşünerek hızını düşürdü. Ancak bundan önce lastiklerini yeterince ısıtmakta da zorlanıyordu. Kuru zeminde iki Ferrari de pole pozisyonu için iddialı görünüyordu ancak araç, özellikle düşük kanat ayarlarında ıslak zemini pek sevmedi.

trf1.net