Gerard Donaldson'ın muhteşem kitabından bir Gilles Villeneuve anısı... Kısacık, yarım kalan kariyerinde bu kadar çok anı bırakabilen, bu kadar hikayesi anlatılan başka biri gelmeyecek herhalde.
-----------------------------------------------------------
"1981'de Dijon'daki yarışın antremanları sırasında Gilles, kayda değer bir kaçış alanına sahip olmayan hızlı bir sağ virajda, Courbe de Pouas'da bir kaza atlattı.
Yemek arasında onu çenesindeki kesiğe ilaç sürerken gördüğümde bana "lanet olasıca tel örgünün direği kaskımı çatlattı ve vizörümü kırdı" dedi. "Çok mu zorladın peki?" dedim, "Öylece yoldan mı çıktın?". "Hayır, hayır, aracın limitleri dışına çıktım" diye gülümsedi. "Araç pistin o bölümünde çok kötüydü, her geçişte ayrı bir macera. Öğleden sonra gel bir göz at, ne demek istediğimi anlayacaksın."
Ben de öyle yaptım.
Orada durup Brabham ve Williams'ların adeta bir tren rayı üzerinde gidermişcesine geçişlerini izledim ve bekledim. Gözümle görebildiğim ilk anda, virajın en üst noktasında Ferrari kaymaya başlamıştı ve sürücüsü ters yöne kontra veriyordu. Benim önümden geçip giderken, bu kez yokuş aşağıya, Ferrari hala ideal çizginin dışında kayarak ilerliyordu, giderek ve giderek biraz daha fazla. Gilles'in ayağı ise halen gaz pedalının üzerindeydi.
Tepeden inip virajın en alçak noktasına ulaştığında ve ben durumun artık umutsuz olduğunu farkettiğimde Ferrari'nin bordası neredeyse pist yönüne doğru dönmüştü, tıpkı Gilles'in kokpitin yanından çıkıp direkt yola doğru bakan kaskı gibi.
Ama bir şekilde, nasıl olduysa artık, Gilles spin atmadı.
Tel örgüleri adeta sıyırarak yeniden çizgisine yapıştı ve tepeye doğru tüm hızıyla tırmanışa geçti. Neredeyse 100 metre boyunca, yemin ederim ki, 200km hızla kayarak ilerlemişti. Yarışı o noktadan benimle izleyen eski F1 pilotu David Hobbs, "Bu herif dahi" dedi, "şimdi bana gelmiş onun bu şeyin içinde iki grand prix kazandığını mı söylüyorsun?"
Gerard Donaldson - "Gilles Villeneuve: Life of the Legendary Racing Driver"