Eğer Grand Prix yarışlarının 1950’lerde başladığını düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Eğer 2. Dünya Savaşı öncesinde Mercedes ve Auto Union dominasyonlarının gerçek başlangıç olduğunu düşünüyorsanız yine yanılıyorsunuz. Aslında, ilk grand prix 1906’da gerçekleşti ve ismi o zamandan beri aynı kaldı.

Şimdi bir asır sonra, o gün rekabet eden üreticilerin üçü F1’de hâlâ aktif durumda ve Fransa, F1 takviminde ikonik Paul Ricard pisti ile on yıllık aradan sonra yer almaya başladı. Motorsport Live, Fransa Grand Prix’sinin tarihine ve taraftarların bu yılki yarışa neden gitmesi gerektiğini yansıtıyor.



Grand Prix motor yarışları, 20. yüzyılın ilk yarısı boyunca Fransa’da, dünyadaki büyüyen küresel üreticilerin mücadelesiyle başladı. Fransız üretici Renault, Le Mans çevresindeki kapalı yollarda yapılan 1906’daki ilk grand prix’de zafere ulaşmıştı. Şehir, o zamandan beri motor sporları ile eş anlamlı hale geldi, özellikle de Le Mans 24 Saat ve son zamanlarda MotoGP yarışlarının buna katkısı büyük oldu. Ayrıca ilk yarışta Mercedes ve FIAT da yer almıştı.

Alfa Romeo, 1950’de Formula 1’in oluşmasıyla beraber, pistlerin kullanılmaya başlanmasından önce kapalı yollarda düzenlenen ilk Fransa Grand Prix’sinin yapıldığı Rouen’de ve Reims’de zafere ulaşmıştı. Paul Ricard, yarışın orijinal eviyken, Magny Cours’dan önce Dijon’a da yarışın ev sahipliğini kaybetmişti.

On yıllık dönemden sonra Fransa, 2018’de tekrar takvime geri döndü ve şimdi güncellenen Paul Ricard pisti, uzun süre test için kullanıldıktan sonra tekerlek tekerleğe mücadeleye hazır halde yarışlara ev sahipliği yapmaya başladı.



2018’de yarışı pole pozisyonundan başlayan Lewis Hamilton ve Mercedes’ti. Bu galibiyet, beş kez dünya şampiyonunun, mevcut takvimde yarıştığı tüm pistlerde galibiyet aldığı anlamına gelmişti. Böylece İngiliz sürücünün 26 farklı pistte zafer alması bir rekor anlamına gelmişti. Geçen seneki yarışta Ferrari’den Kimi Raikkonen ikinci, Red Bull’dan Max Verstappen’in üçüncü olmasıyla podyumda üç farklı takım ve üç farklı motor vardı.



Hamilton’ın bu galibiyeti, kendisinin Fransa’daki üçüncü yarışındaki ilk galibiyeti olmuştu. Bunların ilk ikisi 2007 ve 2008’de Magny Cours’daydı. Ancak Hamilton’ın bir rekoru daha yakalama şansı var. Michael Schumacher, kariyeri boyunca Fransa GP’de sekiz kez kazanmıştı. Bu pistte ona en yakın isim ise altı galibiyetle Fransa’nın tek dünya şampiyonu Alain Prost.

Prost’un bu altı galibiyetinden dördü Paul Ricard pistinde geldi ve bu pistte en çok kazanma rekoru da kendisinde bulunuyor. Prost’un bu rekoru, pistte birçok farklı kişinin galibiyete ulaşmasıyla daha etkileyici bir hal alıyor. Çünkü Paul Ricard’da yapılan 15 grand prix’de, dünya şampiyonları Sir Jackie Stewart, Niki Lauda, James Hunt ve Nelson Piquet gibi sürücüler kazanmış ve pole pozisyonunu 11 farklı sürücü elde etmişti. Ayrıca 13 farklı isim en hızlı turu elde etmişti.

Geçen seneki Fransa Grand Prix’si de son derece ilgi çekiciydi: İki ayrı ilk tur kazası gridi yeniden şekillendirmiş ve çoğunluğu arka düzlükte olmak üzere 48 geçiş gerçekleşmişti. Bu da, Mistral Şikanı’nı eklemenin akıllıca bir çözüm olduğu anlamına geldi. Ayrıca pit düzlüğü, La Beausset ve Signes virajları da mücadelelere ve yüksek hızlı kazalara şahitlik etti.



Paul Ricard, takvime yeni girmesine rağmen şimdiden birçok drama ve entrikaya sahne oldu. Fransa, kendi yetiştirdiği sürücüler ve üreticilerle birlikte Formula 1’in rekorlar kitabında sonsuza dek yer alacak zengin bir tarihe sahip. Bunun önemi bir kez daha öne çıktıkça, 2019’da çıtayı daha da yükseltecek.

tr.motorsport.com