Yaşadığımız şu günlerde memleketin gidişatı ve halkımızın buna bakışı malum. Tüm değerlerimizi değersizleştirmek için üstün bir çaba gösteriyoruz. Aynısı otomobil sporlarımız için de geçerli. Bu ülkede bir çok yenilik dünya ülkelerinin bir çoğundan önce yapılmasına rağmen halen bu medeniyet unsurlarını idrak etmek yerine doğruluklarını tartışmaktayız. En basit ve çarpıcı olan kuşkusuz ki 1934 yılında Türk Kadınlarına seçme seçilme özgürlüğü vermişiz bugün kadınlarımızın bir çoğu bunun kıymetini bilmemekte. 1937 yılında Atatürk’ün Dolmabahçe sarayında o zamanki FIA yöneticilerini ağırladığını ve bu sporun memleket için önemini belirtmiş olmasına rağmen 2017 yılında sporumuzun durumu üçüncü dünya ülkelerini aratmamaktadır. Tüm bunlar nereden çıktı anlatayım. Bugün 42. Yeşil Bursa Rallisi koşuluyor ama ben plajda Akgün Tekin ağabeyimizin anılarla motorsporları kitabını okuyorum. Çünkü yarışa gidesim yok. Artık bırak yarışmayı, seyretmemize bile zorluk çıkaran bir zihniyetle karşı karşıyayız. Ağız tadıyla yarış bile izleyemez olduk. Bir sürü cefa çekip yarışan arkadaşlarımızı, kardeşlerimizi izlemek için yazın ortasında dağın başına gidiyoruz görevli kartı takan bir takım gençlerin afra tafrasına katlanıyoruz. Daha dün “Ralli” kelimesini öğrenmiş bebelerin bizlere bağırıp çağırması, adabıyla söyleseler yine bir derece yapılan göreve saygımız sonsuz. Fakat hem işin kuralından, kaidesinden, akışından habersiz bir kaç çocuğun oraya giremezsin, buradan geçemezsin, buradan izleyemezsin gibi kabadayı vari tavırlarını artık çekmek istemiyorum. Çingene beylik vermişler önce babasını asmış. Unutmayalım ki bu sporun hayatta kalabilmesi için sponsorlara, sponsorlar için ise sporu halkın izlemesini sağlamalıyız. Bu noktada çuvaldızı başkasına batırmadan önce , iğneyi kendimize batıralım. Bizler arasında da bu işi iyi bilen fakat görevli arkadaşlara saygı göstermeyen, kendisini tehlikye atarak yarışı izlemek isteyen bir çok kişi var, bunları da unutmuş değilim. Fakat şu var ki Çanakkale’nin bir köyünde merakla yarışı izlemek için can atan köylü insanlara bağırıp çağırmak, onların köyünde onlara efelik yapmak hatta hatta bunla yetinmeyip Jandarma’yı üstlerine salmak bu spora ne fayda getirir ?



Bakınız Akgün ağabey kitabında 1973’de yapılan “2. Günaydın Türkiye Rallisi”ni anlatırken gazetede yer alan yazılara da yer vermiş. Şöyle yazmış Günaydın yazarları, ” RALLİ BİR SÜRAT YARIŞI DEĞİLDİR.” “ Zor şatlar altında cereyan eden, büyük bir maharet ve dayanıklılığın ortaya konulmasını gerektiren özel bir yarıştır.”

Ve şöyle açıklamış ; “Bugün bir çok kişinin tebessümle okuduğu bu başlık, o zaman için gerekli bir açıklamadır. 1970’li yılların başında rallinin ne olduğunu değil “Ralli” kelimesinin anlamını bilenlerin sayısı pek fazla değildi.”

Sevgili dostlar sizlere sormak isterim yıl 2017 “Ralli” kelimesinin anlamını bilen kaç kişi var ülkemizde? Hatta bırakın ülkemizi çemberi küçültelim camiamızda kaç kişi bize “ralli” kelimesinin anlamını söyleyebilir. Bırakın sporun ne olduğunu “ralli” kelimesini hayatında duymamış insanları etaplarda görevlendiriyoruz sonra da bu insanlardan bize faydalı olmalarını bekliyoruz. Arkadaşlar önce bu gençlere Ralli nedir? , Kuralları nelerdir?, Bir rallinin akışı nasıldır?, Bu spor ülkemizde nasıl başlamıştır? gibi işin A,B,C’sini bu genç kardeşlerimize anlatmadan adamı 40 derece sıcakta etaba dikersen adam tabi herkese bağırır çağırır.

Son olarak bazı arkadaş ve dostlarımın sitemlerini duyar gibiyim. Efendim neden bu aralar sezondan, yarışlardan vs. bahsetmiyor muşum ? Yine Akgün ağabey’in kitabından bir alıntı yaparak noktalayayım.

“Ralli, parkuru belli müddetlere bölünmüş ve yine bu müddetler içinde katedilmesi gereken etaplardan oluşur. Kontrol noktasına belirtilen zamanda gelinir ve belirtilen zamanda hareket edilebilir. Kontrol noktasına, yol karnesine belirtilmiş ideal saatten erken veya geç gelmek farklı süre kadar cezayı gerektirir.”

Önce sporun bu temel kurallarını iyi öğrenelim sonra işin sportif yanını memnuniyetle konuşuruz…