Max Verstappen'in F1 şampiyonluğuna giden yolda yaşadığı birçok olay var. Bunlardan en meşhurlarından birisi ise babasıyla yaşadığı "benzin istasyonu" anısı. Gelin Verstappen'in spora nasıl başladığına ve "benzin istasyonu" anısına birlikte bakalım.

Bir "Max Verstappen" kolay kolay ortaya çıkmıyor elbette. 2-3 yaşından beri padokta bulunmasının yanında büyük masraflar ve fedakarlıklar da gerekiyor.

Her hafta sonu başka bir Avrupa ülkesine yapılan uzun araba yolculukları, karting araçlarının ve taşınmalarının masrafları (Max’in çocukluğunda nerdeyse her hafta sonu yarıştığını düşünürsek dudak uçuklatıcı bir meblağ ortaya çıkıyor), bahçelerindeki devasa garaj gibi birçok örnek sayabiliriz.

Eski bir F1 sürücüsü olan Jos Verstappen ise bu yollardan geçmiş olduğundan oğlunun kariyerinde hep bir yol gösterici rolündeydi ve çoğu zaman oğlunun en sert eleştirmeni oldu. Onu bir proje gibi yetişirdi. Onun gelişmesinde ve bulunduğu noktaya gelmesinde önemli bir rolü olduğu tartışılmaz.


Bunların yanında Jos’un çok sert bir kişiliği olduğu da bilinen bir gerçek.

İkili, Red Bull'un resmi podcast'i olan "The Talking Bull"da çifte şampiyon Verstappen'in spora nasıl başladığı ve bu yolda neler yaşadıklarından bahsediyor.



Jos aslında Max’ı 6 yaşına kadar kartinge başlatmak istememiş ve motor sporları ile ilgilenmeye zorlamamış ancak Max gayet ilgiliymiş ve sürmek istiyormuş. Max'in daha bir bebekken bile F1 padoğuna girdiğini düşünürsek spora ilgi duyması çok şaşırtıcı değil.

Çocuk Max, bir gün kartinge başlama konusunda çok ağlamış ve Jos, 4,5 yaşındaki Max’ı Belçika’nın Genk kentindeki ufak bir karting pistinde ilk kez bir karta bindirmiş. Max, çok hızlı gittiğinden ve aracı çok zorladığından araç ilk günün sonunda kırılmış. Max'in motor sporları macerası da böyle başlamış.

Yıllar ilerledikçe gelişen Max, ilk kupalarını 6-7 yaşında almaya başlamış bile. Bu dönemde elbette çoğu genç sporcuda olduğu gibi "okul mu spor mu" ikilemi başlamış. Yarışlar ve antrenmanlar okulu etkilemeye başlayınca da Max'in bir seçim yapması gerekmiş.

Hollandalı pilot okul konusunda şunları söylüyor: "Okulun önemini bilsem de çok sevdiğim söylenemez. İşler uluslararası duruma geldiğinde bütün yolculuklar ile yapabildiğimin en iyisini yapmaya çalışıyordum."

Genç Verstappen'i en çok zorlayan şeylerden biri de araba yolculuklarıymış. Hollandalı pilot, şu anda yarışlara özel jeti veya uçaklarla gitse de o dönem babasının aracıyla seyahat ediyordu.

Genellikle Belçika veya Hollanda’da bulunan Verstappenler her hafta sonu İtalya, Almanya ya da Fransa’da yarışlara gittikleri vanda ve yolculuklarda bolca anıları olduklarını söylüyor, senede 100.000 km yaptıklarını belirtiyorlar ve bunu 10 sene boyunca yapmışlar.

Verstappen, "Uzun araba yolculukları o dönem bana normal geliyordu ama bir daha olsa yapamam. Zor bir şey." diyor.

Yağmur yağdığında herkes toparlanıp gittiğinde Jos ve Max pistte kalıp, sadece onlara kalan pistte antrenman yaparlarmış. Jos bolca tavsiye verirmiş hem yağmurda sürme hem de genel olarak daha iyi bir pilot ve atlet olma konusunda.

Jos yağmurlu koşullarda güçlü bir pilottu, Max’ın da yağmurda bu kadar iyi olması tesadüf olmasa gerek.



"Benzin istasyonu" anısına gelecek olursak, Max kendi ağzından olayları şöyle anlatıyor: "‘Sene yanlış hatırlamıyorsam 2012’ydi ve bir dünya şampiyonluğu yarışındaydık, dürüst olmak gerekirse kariyerimin en kolay hafta sonlarından biriydi ve aracımız çok hızlıydı."

"Yarı finalde debriyajım yandı ve yarışa 10. başladım. Daha 2. turda birinciliği aldım ve o yarışı 3-4 saniye ile kazandım. Final yarışına pole pozisyonunda başladım, start düzlüğü uzundu ve hava koridoru etkisi gayet güçlüydü, biri beni o düzlükte geçti ben de onu hemen geri geçmeye karar verdim çünkü çok daha hızlıydım ve önde yarışı kontrol etmek istiyordum."

"Bu düşünce biraz aptalcaydı. Bir sonraki tur hızlı bir virajda onu geçmeye çalıştım, o beni görmedi ve çarpıştık. Dünya şampiyonluğunu kaybettim ama şampiyonluğu kaybetmemizin yanı sıra önemli bir şey daha vardı: Babam o kategori için çok çalışmıştı. Daha birkaç sene önceden bu kategorinin motorları üzerinde çalışıyordu ki ben o kategoriye yükseldiğimde her şey hazır olsun."

"Tabii ben de sinirliydim ama babam gerçekten de sinirliydi ve hayal kırıklığına uğramıştı. Her şeyi Van aracımızın içine fırlattı ve kartı benim getirmemi istedi, ben de bir arkadaşımla kartı vana kadar taşıdım.’’

"Vanımızda eve dönerken ben babamla olanlar hakkında konuşmak ve kaza hakkında kendi düşüncemi belirtmek istedim. Babam benle konuşmak istemedi ama konuşmayı denemeye devam ettim.

"Sonra kavga ettik ve bir benzin istasyonunda durup ‘İn araçtan senle daha fazla konuşmak istemiyorum’ dedi."



Jos ise olayı şöyle yorumluyor: "Annesinin birkaç kilometre arkada olduğunu biliyordum yani oğlumu evden 2000km uzakta bir benzin istasyonunda bırakmışım gibi değildi. Benim için olay şöyleydi: Max o hafta sonu fazla rahattı, her şey çok kolaymış gibi davranıyordu ve o acıyı hissetmesini istedim. Yaptığı ve yapacağı şeyler hakkında düşünmesini istedim."

Jos sonrasında geri dönüp onu araca geri alsa da eve kadar ve ardından geçen 1 hafta boyunca da oğluyla konuşmamış.

Jos şunları da ekliyor: "Yaptıkları hakkında düşünmesini istedim ve o yarış sezonun son yarışıydı. Bir sonraki sene ise her şeyi kazandık, her şeyi. 2 Avrupa şampiyonası, 1 Dünya şampiyonası ve her yarışı kazandık. Max çok konsantreydi ve sürerken düşünüyordu. Bunu dışardan bile görebiliyordunuz. Yani bence bu olay onu çok daha iyi bir sürücü yaptı."

Max babasına rağmen mi yoksa babasının yardımları ile mi bu noktaya geldi? Tartışmaya gayet açık bir konu. Jos sert bir adamdı ve Max’a karşı hep dürüst davranıp en sert eleştirmeni oldu.

Max’i bir proje gibi yetiştirdi. Max'in çok güçlü olduğu yarışlar karbüratörüne yağ koymazmış ki kötü start alsın, geçilsin, ardından kaybettiği sıraları geri alsın. Ya da Max'e düzlükte geçiş yapmasını yasaklarmış.

Max’e sürekli yeni lastikler almazmış ki lastiklerini korumayı öğrensin, bazen Max’in aracının ayarlarını bilerek yanlış ayarlarmış ki Max o yanlışları fark edip mekanikerlere ve kendisine geri dönüşte bulunup aracı istediği gibi ayarlatabilsin ve buna alışsın.

Birçok kişinin bunları gereksiz bulabildiği gibi yararlı bulanlar ve Max’in bu sayede 17 yaşında F1 aracına oturabilecek bir düzey de olduğunu savunanlar da var.

Max ise babasıyla olan ilişkisini şöyle değerlendiriyor: "Her gün, her şey ama her şey hakkında konuşuyoruz. Yaptığım şeyler hakkında veya aracın ayarları hakkında. Onu babam ve bir arkadaşım olarak görüyorum."

"Onu hep böyle görmüştüm ve hep öyle göreceğim. Baba, arkadaş ve çok iyi akıl hocası. Bana küçükken hep bir şeyler anlatırdı ve ben de her zaman dinlerdim ve öğrenirdim. Bu hep böyleydi ve hâlâ böyle.’’

Şu an geriye dönüp baktığında gülse de o dönemlerin zorlu geçtiğini Max'in kendisi de belirtiyor. Ancak motor sporlarında zorlukları aşmadan gelişmek zor. Birçok pilot farklı nedenlerden dolayı bu tarz zorluklarla çocukluğunda karşılaşmış.

Jenson Button’ın babasının yağmur lastiği alacak durumu olmadığı yarışlar oluyormuş ve Button, bundan ötürü bazı yarışlarda kuru lastikler ile ıslak pistlerde yarışmak zorunda kalmış. Button'ın değişen hava koşullarında ne kadar iyi olduğunu biliyoruz (2010 Avusturalya, 2011 Kanada, 2011 Macaristan..) ve o küçükken yaşadığı bu olayın etkisi elbette büyüktür.

Nico Rosberg ve Daniel Ricciardo da küçükken babalarının kendilerine karşı sert ve dürüst olmasının onları geliştirdiğini düşündüğünü belirtmişlerdi.

Tabii Jos ve Max'in durumu çok daha farklı ve Jos'un, Max'i yetiştirirken yaptıkları hâlâ tartışılmaya devam ediyor ancak Max'in bu seviyede bir pilot olmasında babasının katkısı tartışılamaz.



tr.motorsport.com