Her gün bir pilotu incelediğimiz "Günün Pilotu" kategorisinde, bugünkü konuğumuz Keke Rosberg.

6 Aralık 1948'te İsveç'in Stockholm kentinde dünyaya gelen Rosberg, Formula 1 kariyerine nispeten geç başladı. 29 yaşındayken Formula Vee, Formula Atlantic, Formula Pacific ve Formula 2 serilerinde mücadele eden Rosberg, Formula Pacific'teki beş yarışın üçünü kazanarak şampiyon oldu. Formula 2'de aldığı galibiyet ve podyumların ardından Formula 1'in kapıları kendisi için açıldı.

1978 yılında Theodore takımıyla ilk Formula 1 yarışına çıkan Rosberg, Güney Afrika ile Formula 1 kariyerine başladı ancak ilk yarışında motor sorunuyla yolda kaldı. Fakat bunun acısını şampiyona dışı bir yarış olan Silverstone International Trophy'de çıkardı. Theodore TR-01'le zorlu şartlarda harika bir performans gösteren Rosberg, zafere ulaşarak ses getirmeyi başardı. Bu yarışın ardından ATS ile anlaştı ancak çıktığı üç yarışta en iyi sonucu 15.likti. Sonrasında Wolf takımına geçti, ancak üç yarış sonra ATS'ye geri döndü. Son iki yarışta finiş göremezken, 1979 yılı için Wolf ile anlaştı.

O yıl araç çok dayanıksızdı ve Rosberg yedi yarışın altısında finiş göremezken, tamamladığı tek yarış olan Fransa'da dokuzuncu oldu. Ertesi yıl Fittipaldi takımına geçti. 1980 Arjantin Grand Prix'si sezonun ilk yarışıydı ve 13. başlayıp üçüncü olmayı başardı. Bu Rosberg'in ilk podyumuydu. Ancak geriye kalan 10 yarışta sadece bir kez ilk altı içerisine girebildi ve ertesi sezon Fittipaldi ile devam etme kararı aldı.

Rosberg için bir zorlu bir yıl oldu. Araç çok dayanıksızdı ve dokuz yarışın altısında finiş göremedi. Tamamladığı üç yarıştaki en iyi sonucu dokuzunculuktu. Ertesi yıl Alan Jones emekli olmuştu ve Williams'ın pilota ihtiyacı vardı. Efsanevi takımın patronu Frank Williams, sonunda Fin pilota teklif yaptı ve Rosberg de bunu kabul etti. Rosberg için zorlu yıllar artık geride kalmıştı çünkü artık rekabetçi bir aracı vardı.

1982 Rosberg için ilklerle dolu bir yıldı. 15 yarışın 11'inde finiş gören ve bunların 10'unda puan alan Rosberg, Amerika, Belçika, Hollanda, Almanya, Avusturya ve İsviçre'de podyuma çıkmayı başardı. Britanya'da kariyerinin ilk pole pozisyonunu alırken, İsviçre'de sekizinci başlayıp ilk Formula 1 zaferini yakaladı.

O yıl hiçbir pilot ikiden fazla yarış kazanamazken, Rosberg istikrarlı performansı sayesinde bir zaferle şampiyon oldu. Ancak bu şampiyonlukta bazı şeylerin de etkisi vardı. Didier Pironi, Almanya'daki yarışa pole pozisyonundan başlamıştı ve o yarış şampiyona lideriydi. Ancak kaza yaparak iki bacağını birden kırdı. Sezonun kalan dört yarışına katılamazken, bir daha yarışlara geri dönmedi. Aynı yıl Gilles Villeneuve de hayatını kaybetti.

Ek olarak Brabham-BMW ve Renault, o sezon turbo motorlu araçlarla mücadele ediyorlardı ve dayanıklılık sorunlarıyla boğuştular. Oysa Rosberg artık eskiyen Ford DFY V8 motorlu Williams FW07C ile yarışıyordu ve bundan ötürü çok fazla dayanıklılık sorunu yaşamadı. Tüm bunlar birleşince Rosberg, son dört yarışa katılamayan Pironi'nin beş puan önünde kariyerinin ilk şampiyonluğuna ulaşmış oldu. Bu aynı zamanda 1967'de Lotus tarafından kullanılmaya başlanan Cosworth DFC motorunun F1'deki son şampiyonluğuydu.

Roberg ertesi yıl son şampiyon unvanıyla Williams'ta yarışmaya devam etti ancak takım yine Ford Cosworth'ün V8 motoruyla yarışıydı. Diğer tarafta Ferrari, Renault ve BMW, artık turbo motorları geliştirmeye başlamış, bu ünitelerin dayanıklılığını, hızını ve gücünü arttırmıştı.

Rosberg, ilk yarışta pole pozisyonunu almayı başardı ancak yarıştan diskalifiye edildi. Monaco Grand Prix'sinde harika bir performans gösterip kariyerinin ikinci galibiyetine ulaşırken, Amerika'da 12. başlayıp, ikinci olarak podyuma çıktı. O yıl arka arkaya altı yarıştan puanla ayrıldı ancak turbo motorlu araçlara karşı mücadele etmekte zorlanıyorlardı. Frank Williams bu kapsamda, Honda ile V6 turbo motorlarını kullanma konusunda anlaşma yaptı. Honda o yıl Formula 1'e geri dönmüş ancak dayanıklılık sorunları yaşamıştı. Yine de şampiyon olmayı başaran Williams'a motor sağlamayı çok istiyorlardı. Bu motor ilk kez 1983 Güney Afrika'da kullanıldı ve Rosberg altıncı başlayıp beşinci sırada finiş gördü. Sonuç olarak sezonu beşinci sırada tamamladı.

1984 yılı Rosberg için oldukça zor geçti. Williams-Honda ile 16 yarışın 12'sinde finiş göremeyen Rosberg, sezonun ilk yarışında podyuma çıkmayı başardı ve Amerika Grand Prix'sinde Honda motoruyla ilk zaferine de ulaştı. Ancak o yarıştan sonra arka arkaya yedi yarışta finiş göremedi. Sezonu sekizinci sırada tamamlamasının ardından 1985'te Williams'la devam etti.

Yanında Nigel Mansell vardı ve yeni FW10'dan beklentiler çok yüksekti. Takım ilk birkaç yarışta 1984 motorunu kullandı. Honda sonrasında güç dağılımı, yakıt tasarrufu ve dayanıklılığı arttıran yeni bir güç ünitesi paketi tanıttı. İlk üç yarışta finiş göremeyen Rosberg, Amerika'da beşinci başlayıp zafere ulaşırken, Fransa'da pole pozisyonunu aldı ve ikinci sırada finiş gördü. Bir sonraki yarış Silverstone'daydı ve Rosberg, sıralama turlarında 1:05.591'lik pole pozisyonu derecesi ve 258.9 km/s ortalamasıyla tarih yazdı. 2002 İtalya Grand Prix'sinde Williams pilotu Juan Pablo Montoya tarafından kırılıncaya tek Formula 1'deki en hızlı turun sahibi oldu.

Rosberg, Britanya ve sonrasındaki dört yarışta finiş göremedi. Ancak Belçika, Avrupa, Güney Afrika ve Avustralya'da iyi performanslar sergiledi. Sezonun son üç yarışında podyuma çıkan Rosberg, Avustralya'da zafere ulaşarak kariyerinin beşinci zaferine ulaşmış oldu. Adelaide'deki zaferinin ardından Rosberg artık cadde pistlerinin kralı gibiydi ve kendisine "cadde yarışçısı" deniliyordu.

1986 yılında McLaren'dan gelen teklifi kabul eden Rosberg, belki de kariyerinin en büyük hatasını yaptı çünkü Honda motoru o yıldan sonra çok iyi sonuçlar vermeye başladı ve Williams-Honda 1986 ve 1987 yıllarını domine etti.

Diğer tarafta Rosberg'in gittiği McLaren'in, 1986'da zayıf bir aracı vardı ve takım arkadaşı Alain Prost'a mağlup oldu. O yılki araç olan McLaren MP4/2C John Barnard tarafından Lauda ve Prost'un tarzına göre tasarlanmıştı. Rosberg ise geç frenleme yaptığı, daha sert bir araç istiyordu.

Fin pilot o yıl ilk ve tek pole pozisyonunu Almanya'da alırken, Monaco Grand Prix'sinde ikinci oldu ve bu onun kariyerinin son podyumu oldu. Sezon boyunca tam 11 kez yarış dışı kaldı ve sezon sonunda emekli oldu.

Rosberg 1984'ün ortalarında iki yıl daha yarışma kararı almış ve sonrasında emekli olacağını söylemişti. Bu yüzden McLaren için, yükselişe geçen Williams'tan ayrılma kararından hiç pişmanlık duymadı. Rosberg, Williams ile devam etseydi daha fazla şampiyonluk kazanabilirdi ancak Formula 1'e çok geç girmesine rağmen ortaya koyduğu istikrarlı sürüşle her zaman beğeni topladı.

1976-1979 arası Formula 2'de çeşitli yarışlara katılan Rosberg bu seride toplam üç zafer yakalamayı başarmıştı. Ayrıca 1983, 1990 ve 1991 yıllarında World Sportscar Championship'te mücadele etti ve toplamda iki galibiyet ve bir üçüncülük aldı.

1991'de Yannick Dalmas ve Pierre Hendi Raphanel'le Le Mans 24 Saat'e katılıp, bitiş çizgisini göremezken, 1992-1995 yılları arasında DTM'de yarıştı ve ilk yılında dokuz podyum ve bir galibiyet alıp şampiyona beşincisi oldu.

1995'de Touring Car Championship'te sadece üç puan aldı ve sezonu 20. sırada noktaladı.

Rosberg sonrasında yarışlara geri dönmedi ancak oğlu Nico Rosberg, 2016'da şampiyon olunca, Graham-Damon Hill'den sonra şampiyon olan ikinci baba-oğul oldular.

Formula 1 kariyerine dair istatistikler:

İstatistik	Elde ettiği sonuçlar
Yarış	114 Grand Prix
Yarıştığı takımlar	Williams, Fittipaldi, McLaren, Wolf, ATS, Theodore
Yarıştığı motorlar	Ford Cosworth, Honda ve TAG Porsche
Galibiyet	5 galibiyet
Pole pozisyonu	5 pole pozisyonu
En hızlı tur	3 en hızlı tur
Podyum	17 podyum
Puan	159.50 puan
Lider gitme	512 tur liderliği
Yarış dışı kaldığı yarış	57 yarış dışı (%50)
En başarılı olduğu yarış	Amerika Grand Prix (2 galibiyet ve 2 podyum)

tr.motorsport.com