Yaz tatilinin bahşettiği kesintisiz can sıkıntısının üzerine F1’in gelenekselleşmiş 1 aylık yaz arası da eklenince insan F1 bağımlılığını başka yollarla gidermeye çalışıyor. Yaz tatilinin ilk zamanları, F1 iki haftada bir iken, vaktimi rFactor’de sıradaki yarışın yer aldığı pistlerde turlayarak geçiriyordum. Tabi bu uzun arada Spa-Francorchamps’ı hatmetmekten epey sıkıldığımdan, her sıkı F1 fanı gibi soluğu eski yarışlarda almaya başladım. Birkaç hafta önce Raikkonen’in Spa reyizi olarak anılacağı yılların başlangıcı olan 2004 Belçika GP’sini izlemiştim. Bugün ise sırada eskilerden yağmurlu bir klasik var. 1998 Belçika GP!



“Eski Spa’nın en sevdiğim yanlarından, gridin hafif kavisli dizilmesi”

Harlem Shake’i hatırlarsınız, 4,5 yıl kadar önce(o kadar olmuş mu ya?!) epey popüler olmuştu, tabi buna F1 fanları da kayıtsız kalamamıştı ve Harlem Shake’in F1 versiyonu için bu yarıştaki efsanevi kazanın görüntüsünü koymuşlardı. Görünce aferin dedim, çünkü ben olsam ben de aynı kazayı seçerdim. Dile kolay 12 araba pert oldu, grid soykırıma uğradı resmen. Onlarca tekerin havaya uçtuğunu gördüm, birinin kafasına denk gelmemesi büyük şans. Neyse, kırmızı bayrak çıktı, start tekrarlanacaktı. O sırada yedek araç denen bir şey vardı tabi, kazayı yapanlar hoop hiçbir şey olmamış gibi tekrar start alabildiler, tabi takımlarda tek yedek araç olduğundan iki aracı da kaza yapmış bazı takımların şanssız sürücüleri tekrar start alamadılar. FIA, bu uygulamayı maliyet ayağına yasaklamıştı, her ne kadar bu tür kararların heyecanı ve uçlarda yarışmayı öldürdüğünü düşünsem de bu yedek araç olayının kaldırmasını doğru buluyorum.



Şampiyonada son 4 yarış kalmıştı ve yarışa Mika Hakkinen, rakibi Michael Schumacher’den 7 puan önde başlıyordu. 18 aracın başladığı ikinci startta, Damon Hill müthiş bir kalkışla ilk virajı önde geçerken polden başlayan Hakkinen, ilk virajda M.Schumacher’le yaşadığı temas sonucu spin attı ve kaçacak bir yeri olmayan Sauber’den Johnny Herbert, Hakkinen’i biçti. Hani nasıl bir kazaya karışmak istemezdin diye sorsan “İlk starttaki kaza” demezdi Hakkinen. Orda en azından yedek araçla devam ederdi. Burda Hakkinen’in Fin genleri tuttu ve şampiyona liderliğini Schumacher’e altın tepside sunmuş oldu.



Schumacher 8. turda Hill’i geçip üstüne de 30 sn farkı takarak bu tepsiyi boş çevirmedi tabi ki. Turun birinde Schumacher’in gridden ortalama 4 sn iyi bir tur attığını duydum, boşuna rainmaster demiyorlar adama. Ama bu kadar zorlamanın da şampiyona açısından epey riskli olacağı besbelliydi. Hayır Coulthard’la kazasını demiyorum. Birkaç tur öncesinde bir Prost ya da Arrows’a tur bindirirken de kazaya epey yaklaşmıştı. Coulthard’la olan kazası da kimsenin suçunun olmadığı yarış kazasıydı. Muhtemelen yoğun spreyden ötürü Coulthard’ı görmeyen Schumacher, Coulthard’ın arka kanadına bodoslama dalıp sağ ön tekerini kaybetti. Coulthard durumu bir röpörtajında “Adam 3 tekerle bile benden hızlıydı yav!” diyerek özetleyecekti.



“Garaja dalmadan önce ben :D”

Rakibinin 0 çektiği yarışta rakibinin takım arkadaşı tarafından imha edilen Schumi, pite dönerken kafasında illümünatiler paraleller dönüp durmuş olmalı ki aracı durdurur durdurmaz hışımla Mclaren garajına yöneldi. Olaya bak lan, sanki adam toplayıp yan mahalledeki kahvehaneyi basıyorsun. Araya mekanikerler, Jean Todt falan girmese kan çıkar mıydı acaba bilmem ama cidden 40 yıl yaşanmayacak bi olay. Benim F1 izlemeye başladığım zamanlar, Schumacher’i epey uysal bilirdik, daha çok Alonso’nun “Schumacher who?” ergenlikleriyle uğraşırdık. Ama Schumi de gençken epey kanı kaynamış, rakibe bilerek çarpmalar, şampiyonadan diskalifiye olmalar falan. Gerçi 2006 Monaco da var yaşlılığında, pilot her yerde her yaşta pilot, kafada bir tilki dolanıyor her zaman.



MSC ve DC’yle hemen hemen aynı vakitlerde Ferrari’nin 2 numarası Irvine da yarış dışı kalınca meydan orta sıra takımlarına kaldı. 1 tur sonra Benetton’dan Giancarlo Fisichella, Minardi’den Shinji Nakano’yu Bus Stop’ta benzer bir biçimde biçince devreye güvenlik aracı girdi. Yarışa devam eden 6 sürücü kalmıştı; bu, yarışı tamamlayan herkesin puan alabileceği anlamına geliyordu. İlk iki sırada rengine öldüğümün sarı Jordan’ları vardı. Takım 1991’de kurulduğundan beri galibiyete ilk defa bu kadar yakındı. Güvenlik aracı çıktığında yarışın sonuna on küsür tur vardı ve Ralf, Damon Hill’den daha hızlı turlar atıyordu arkadaki Jean Alesi de bu ikiliye yaklaşmıştı. Damon Hill, radyodan Eddie Jordan’a bu tehlikeli koşullarda yarışmanın zaferi tehlikeye atacağını, takımı düşündüğünü (hı hı eminim öyledir!) söyleyince Ralf’e geçiş yapamayacağına dair takım emri geldi. Ralf biraz mızmızlansa da kabul etti ve takım ilk zaferine dubleyle perçinledi. Her ne kadar takım emirlerine gıcık olsam da rengine yamıştığımın sarı Jordan’larının kaza yapıp zaferden mahrum olmalarına kıyamazdım, o yüzden bir defaya mahsus iyi ki böyle olmuş diyorum. Aşağıdaki videoda da takımın ne kadar gergin olduğunu görebilirsiniz. Ama Eddie Jordan’ın çocuklar gibi sevinmesi her şeye değerdi cidden.



1998 Belçika GP, işte yazıda değindiğim 3 ana olay sayesinde hep hatırlanacak F1 fanlarının zihninde. Her ne kadar Schumacher’in liderliğe oturduğu turdan kazasına kadar hiç aksiyon olmasa da, yarışın yağmur bahanesiyle güvenlik aracıyla başlatılmaması, o kadar kazaya rağmen müdahaleler haricinde durdurulmaması o zamanlar kafaların daha da değişik olduğunu gösteriyor. Özellikle yeni nesil buna hiç alışık değil onu söyleyeyim. Kimsenin sallamayacağı bu sitemimin ardından bu yarışı hiç değilse yılda bir izleyin, hatırlayın diyorum sevgili fanlara.

;;;