Bir Monaco GP’yi daha geride bıraktık. Red Bull’un üst üste üçüncü Monaco zaferini yaşaması önemliydi. McLaren beklediğini bulamadı. Ferrari ise beklentilerin üstünde bir performans sergiledi. Tüm bunların dışında, Monaco için bazı sembol isimler vardır. Bu isimlerden birini anlatmak istiyorum. Mr Monaco lakabını almış, kendisi gibi dünya şampiyonu bir evlat yetiştirmiş bu isim elbette Graham Hill!

Nelson Piquet’nin “Monaco’da yarışmak, oturma odanızda bisiklet kullanmak gibidir” sözüyle anlattığı Monaco’da, 60’larda beş kez şampiyonluk kazanan Graham’ın hayatı oldukça ilginç. 15 Şubat 1929’da Londra’da dünyaya gelen Graham, Hendon Teknik Lisesi’nde öğrenim gördü. Eğitim hayatına teknik üniversitede devam ettiren Britanyalı’nın babası, hayatında hiç araba kullanmamıştı. Babası bu durum karşısında, “Oğlumun mekanikle alakası olduğunu düşünmüyordum” demişti. Oysa Graham’ın annesinin Triumph 250cc’lik bir motosikleti vardı ve Graham’ın genlerinin nereden geldiğini bu durum gösteriyordu. Deniz kuvvetlerinde askeri hizmetini yapan Graham, mekaniker olarak HMS Swiftsure Kuruvazörü’nde görev aldı. Askeri görevinde oldukça başarılı olan ve terfiler alan Graham’ın başı yıllar sonra bıyığı yüzünden derde girecekti. O yıllar ordu, tamamen tıraş olmaya ya da tamamen sakal bırakmaya izin veriyordu. Ancak Graham yılda üç kez sadece bıyık bırakıyordu ve amirleri bu durumdan hoşnut kalmıyordu. En sonunda 1952’de askeri vazifesini bu inadı yüzünden terk etti.

Askerden sonra teknik eğitimine devam eden Graham, okula gidip gelmek için bir motosiklet almıştı. Bir gün, sisli havada lambası olmadan işe giden Graham kaza yaptı. Sol uyluk kemiğindeki kırık, hayatı boyunca çekeceği bel ağrısına sebep olacaktı. Ayrıca bacağının normalden daha çarpık olmasından dolayı yürüyüşünde de sorunlar çıkaracaktı. 1953’ün sonlarında, hayatını değiştirecek teklif gelmişti. Bir motorsporları dergisi için Formula 3 aracı kullanacaktı. Sadece dört tur atmış ve ardından teknik eğitimine son verip yarış okuluna başlamıştı. Yarış araçlarını, ücret almadan, bir gün yarışacağı umuduyla bedavaya tamir ediyordu.



Graham’ın şansı, Lotus Racing’ten, Colin Chapman ve Mike Costin’le tanıştıktan sonra değişti. İkisi de Graham’a şans verme fikrine olumlu yaklaştı. 1954’ten itibaren Lotus’un Formula 3 araçlarında yarışan Graham, 1958’de ilk F1 deneyimini Monaco’da yaşadı. Ancak araçtaki mekanik bir arıza yüzünden yarışı bitiremedi. Başarısız iki sezonun ardından Graham, British Motor Racing’e geçti ve iki sene sonra, 1962’de dokuz yarışın dördünü kazanarak ilk dünya şampiyonluğunu yaşadı. Sonraki üç sezon dünya ikincisi olsa da, bu tarihlerde üst üste üç kez Monaco zaferi elde etmişti.

1966’da Graham ve BRM istediklerini bulamadılar. Ertesi sene Colin Chapman devreye girdi ve Graham yeniden Lotus’a döndü. Takım arkadaşı ise, yine 1963 ve 1965’te şampiyonluklar kazanan Jim Clark’tı. Clark’ın 1968’deki hazin kazasından sonra, 1969’a kadar takımda kalan Graham, takımı bir arada tutmuş ve 1968-1969 Monaco zaferleriyle o meşhur “Mr. Monaco” ismini kazanmıştı.

1969’da da şampiyon olan Graham, Chapman tarafından serbest bırakıldı. Graham, Brabham ile sözleşme imzaladı ve iki sezonunu burada geçirdi. Ancak ne burada ne de daha sonra yarışacağı Embassy Racing’de başarılı olacaktı. Son olarak 1975’te Monaco’da elemeyi geçemeyerek yarışamadı ve kariyerini sonlandırdı. Monaco’da başlayan Graham, Monaco’da bitirmişti.

Yarış kariyerini tamamladıktan sonra, takım sahibi olarak Formula 1’de bulunmak isteyen Graham’ın, 29 Kasım’da bu hayali sona erecekti. Graham aynı zamanda amatör bir pilottu ve kuracağı takımdaki beş kişiyle birlikte uçakla Paris’e gidecekti. Ancak kötü hava koşulları buna izin vermedi. Graham, bu şartlarda uçağı kullanmakta ısrar etti ve uçak Barnet’taki bir golf sahasına çakıldı. Uçaktan kurtulan olmadı.

Hill’in beş Monaco zaferi 1993’e kadar geçilemedi. 1993’te Ayrton Senna altıncı Monaco yarışını kazanmıştı. 2001’de ise Michael Schumacher beşinci Monaco yarışını kazandı. Graham Hill, “çapkın” bıyığı ve parıldayan gözleriyle her zaman Formula 1’in önemli figürü olarak hatırlanacaktır. Ama onu daha da ölümsüz kılacak olan, 60’larda, oturma odasında bisikletini beş defa rahatlıkla kullanacak olmasıdır.