Acele verilen kararlar, yanlış tercihler, gerçek potansiyeline ulaşamamış kariyerler... Serhan Acar, paralel evrende bir yolculuğa çıkıyor ve Fernando Alonso'nun kariyer hikayesini yeniden yazıyor.

Olağanüstü yeteneğine rağmen yaptığı yanlış tercihlerle gerçek potansiyeline bir türlü ulaşamayan sporcular aslında her sporda vardır. Bazen yanlış ve anlık bir karar, bazen yanlış zamanda yanlış bir takıma transfer, bazen de paranın daha fazla tercih edilmesi sporcuların kariyerini tamamen sekteye uğratabilir.

Herhalde Formula 1 pilotları arasında "Zarlar farklı gelse ne olabilirdi?" diye düşündüğümüzde akla gelen ilk isim Fernando Alonso olur. Aslında iki dünya şampiyonluğu, 32 GP zaferi, 20 pol pozisyonu ve 97 podyum ile Alonso; istatistiksel olarak F1 tarihinin en başarılı 20 pilotu arasında yer alıyor. Bir kere bile podyuma çıkamadan on yıldan fazla yarışan Nico Hulkenberg gibi isimleri düşündüğümüzde hiç de fena değil, öyle değil mi? Oysa ki Alonso, o çok büyük yeteneğinin hak ettiği başarıların yanına bile yaklaşamadan emekli oldu.

Schumacher 2006’nın sonunda emekliye ayrıldığında, Alonso pistlerde kalan tek dünya şampiyonu idi. Tarihin en genç çifte dünya şampiyonu olan Alonso, aynı zamanda en çok yarış kazanmış olan isimdi. Kendi hızına yakın tek isim Kimi Raikkonen'di. Ama 2007’den sonra Alonso’nun kariyeri, neredeyse baştan aşağı yanlış tercihlerle dolu ve hiç de umulduğu gibi ilerlemedi. Ve bu tercihler, çok büyük bir yetenek olan Alonso’nun tarihin en büyük dört beş pilotu arasına girmesini engelledi. Dolayısıyla alternatif bir kariyeri incelemek istersek Alonso üzerinden çok sayıda senaryo yazabiliyoruz. Peki acaba, Alonso’nun tercihleri farklı yönde gelişseydi, bugün nasıl bir kariyeri konuşuyor olurduk?

Başlamadan uyarayım. Elbette burada bir takım olasılıkları sizinle beraber değerlendiriyor olacağız ve takımların/otomobillerin zaman içindeki gelişim eğrilerini aynı kabul edeceğiz. Ayrıca başka pilotların/takımların muhtemel tercihlerini değil, sadece Alonso’nun tercihlerini değiştireceğiz. Alonso’nun farklı tercihleri de onu bambaşka bir noktaya götürmezdi belki, bunu bilemeyiz. Ama niyetimiz eğlenmek ve Red Bull’un bize verdiği kanatlarla Alonso’ya biraz yukarıdan, başka bir açıdan bakabilmek. Hazırsanız, Alonso ile paralel evrendeki yolculuğumuza başlayalım.



Gerçek 1: Alonso, McLaren ile bozuştu ve 2007’nin sonunda ayrıldı

Alonso, üç yıl için tranfer olduğu McLaren’da ilk günden bu yana çaylak takım arkadaşı Lewis Hamilton’un kollandığına inandı ve sezon ortasından sonra tüm konsantrasyonunu Hamilton’ı mağlup etmeye verdi. Sonunda takım içinde gerçek bir iç savaş çıktı; Alonso, Ferrari’ye ait teknik bilgileri gizlice edinmiş olan takımını FIA’ya şikayet etmekle tehdit edince casusluk skandalı patladı ve McLaren gerçekten Hamilton’ı tutmaya başladı. İspanyol pilot adeta "İçimizdeki İrlandalı" oldu. Alonso, sürüş hatasıyla Japonya'da muhtemel bir podyumu çöpe attı ve sene sonunda bir puan farkla şampiyonluğu kaçırdı.

Senaryo 1: Alonso, 2007’de McLaren ile bozuşmasaydı?

Sağlıklı düşünen ve normal davranan Alonso, tecrübesiyle çaylak Hamilton’ı mağlup edip, üst üste üçüncü dünya şampiyonluğunu alabilirdi. Bu durumda takımdan ayrılmasına gerek kalmazdı. Casusluk skandalı nedeniyle McLaren 100 milyon dolar ceza almayacak ve 2007’yi takımlar şampiyonu olarak kapatacaktı. Zirvedeyken artacak olan kendine güveni sayesinde 2008’de ikinci senesinde de Hamilton’ı mağlup edip yine şampiyon olabilirdi. Ama burada Hamilton – Alonso çekişmesinin ikinci senede bir bomba gibi patlaması ihtimali de fazlasıyla vardı. Dolayısıyla 2008 şampiyonluğunu, ikisi de alamazdı belki.

2009’da McLaren yeni kuralları ıskalamıştı. Alonso’nun bile o otomobille alabileceği bir şampiyonluk yoktu. Ama Alonso 2009’da, üç yıllık McLaren kariyerinin sonunda; en kötü üç, belki de dört kez dünya şampiyonu olarak Ferrari’ye bambaşka bir statüyle transfer olabilir veya McLaren’de yoluna devam edebilirdi. Ancak bu ikinci ihtimal, olası Alonso – Hamilton gerginliği ve Ferrari’de birinci pilot olmanın cazibesi nedeniyle bana göre çok düşük bir ihtimal olarak kalırdı. Ferrari’de neler yaşadığını ve yaşayabileceğini ayrıntılı olarak inceleyeceğiz.

Gerçek 2: Alonso McLaren’den ayrıldıktan sonra iki yıl için Renault’ya geri döndü

Ferrari’de Raikkonen ve Massa ikilisi olunca Alonso’nun düzenli olarak yarış kazanabileceği bir koltuk kalmamıştı ve Alonso -biraz da mecburiyetten- Ferrari’de bir koltuk boşalana kadar beklemek üzere Renault’ya geri döndü. Ancak Renault kan kaybediyordu ve Alonso iki senede sadece iki yarış kazanabildikten sonra Ferrari’ye geçti. Dolayısıyla bu yıllar Alonso için kayıp yıllar oldu.

Senaryo 2: Alonso, 2008’in sonunda Renault yerine Red Bull’a gitseydi?

Red Bull, 2008’in sonunda emekliye ayrılan David Coulthard’ın yerine tecrübeli bir isim bakıyordu ve artık kazanmak isteyen takım için Alonso hem yeteneği hem de marka değeriyle çok iyi bir seçenekti. Ancak Alonso 2010’da Ferrari’ye gitmek istediği için Red Bull’a sadece bir yıllığına gelebileceğini söyleyince bu anlaşma hiçbir zaman gerçekleşmedi. Alonso "Gelecekte neler olacağını bilemezdim" diyerek tercihini meşrulaştırmaya çalışsa da 2009’da Red Bull koltuğuna oturan bir Alonso’nun kariyeri bambaşka şekilde gelişebilirdi.



Alonso 2009’da Brawn GP’deki Button’ı mağlup edebilir miydi? Belki, ama garanti değil. 2010’un hızlı otomobili RB5 ile Webber’in yerini alan genç takım arkadaşı Vettel’i mağlup edip şampiyonluğa ulaşabileceğini düşünebiliriz. Red Bull 2011’de, diğerlerinden çok üstündü. Alonso’nun ikinci bir şampiyonluğu alması son derece muhtemeldi.

2012 ve 2013 için Alonso – Vettel dinamiğinin nasıl gelişeceğini kestirmek güç. Ayrıca karşılarında Ferrari’de, Lewis Hamilton olabilirdi (2010’un ardından Raikkonen’in yerini almış olurdu muhtemelen). Ama 2012 ve 2013’ten en az bir şampiyonluk daha çıkartabilirdi İspanyol sürücü. Dolayısıyla Red Bull’da geçireceği beş sezonda, en az iki, en çok dört, muhtemelen de üç şampiyonluk alabileceğini düşünebiliriz. Alonso 2014’te Red Bull’dan ayrılmaya karar verirdi.

2011-13 arası üç senede şampiyonluk gelmeyince Ferrari’den ümidini kesip Mercedes’e geçmiş olan Hamilton’ın yerine Ferrari’ye geldiğinde, Alonso’nun en kötü ihtimalle dört kez dünya şampiyonluğu olacaktı. Ferrari’nin gelişim süreci aynı şekilde yaşansa, Alonso 2017 veya 2018’den bir tanesinde dünya şampiyonluğu alabileceğini düşünürsek İspanyol pilot minimum beş kez dünya şampiyonu olarak 2018 sonunda emekliye ayrılabilirdi.

Gerçek 3: Ferrari, stratejik anlamda 2010’un final yarışı olan Abu Dhabi GP’sinde çuvalladı

Alonso, 2010’un unutulmaz dörtlü final yarışına şampiyona lideri olarak gelmişti ve Webber kazanamadığı takdirde bir dördüncülük dahi onu dünya şampiyonu yapacaktı. Alonso yarışa üçüncü başladı ve ilk 10 tur dördüncü olarak geçti. Ancak takım, duvara sürttükten sonra erken pite giren beşinci sıradaki Webber’i hedefleyip hiç gerek yokken Alonso’yu erkenden pite aldı. Durum böyle olunca Alonso, ilk turda pite girmiş olan Renault sürücüsü Vitaly Petrov’un ardına düştü. Yarışın sonuna kadar düzlüklerde hızlı olan Petrov’u geçemediği için yedincilikten öteye gidemedi ve şampiyonluk yarışı kazanan Vettel’e gitti.



Senaryo 3: Ferrari, stratejik anlamda 2010’un final yarışı olan Abu Dhabi GP’sinde çuvallamasaydı?

Aynı yarışta Ferrari, ilk turdaki güvenlik aracı periyodunda pite giren Petrov’un bir daha pite girmeyeceğine uyanabilse her şey farklı gelişecekti. Ayrıca Webber, erken pitle 16. sıraya düşmüş ve trafiğe takılmıştı. Alonso pite girmeden yola devam edecek ve sadece öndeki rakipleri Hamilton ile Vettel her ne yaparsa bir tur sonra aynısını tekrarlayacaktı. Bu durumda ikisini de geçme ihtimali yoktu ama Alonso’nun buna ihtiyacı da olmayacaktı zaten. Startta geçildiği Button’ı da muhtemelen geçemeyecekti. Ama etliye sütlüye pek dokunmadan bu şekilde geçireceği bir yarış, onu zaten ihtiyacı olan dördüncülüğe taşıyacaktı. Karşınızda Ferrari’deki ilk yılında dünya şampiyonluğuna ulaşan Fernando Alonso!

Alonso, buraya tarihin normal akışıyla geldiyse artık üç kez dünya şampiyonuydu. Eğer bizim ilk senaryomuzu takip edip geldiyse, o zaman dört veya beş kez dünya şampiyonuydu artık. Her durumda Ferrari ile ilk senesinde şampiyon olunca, Red Bull’un üstünlüğü ve yine muhtemel üç Sebastian Vettel şampiyonluğu ile geçecek yıllara rağmen Alonso – Ferrari işbirliği bu kadar çok bozulmamış olacaktı. Alonso’nun (gerçek hayatta) 2014’te Ferrari’den ayrıldığında halen iki senelik kontratı olduğunu ve hatta Scuderia’nın kendisine 2018 sonuna kadar kontrat uzatımı teklif ettiğini de unutmayın.

Ferrari’nin turbo hibrid çağındaki gelişim eğrisi aynı kalırsa İspanyol sürücü, 2017 ve 2018’den birinde bir dünya şampiyonluğu daha alıp en kötü dört kez, muhtemelen beş, iyi senaryoyla da altı kez dünya şampiyonu olacaktı 37 yaşında. Belki bu kadar yaklaşmışken, Schumacher’in rekorlarını kırmak için daha da devam ederdi, kim bilir?



İşte karşınızda Fernando Alonso! Sadece kendi seçimlerini değiştirerek yaratabileceği alternatif kariyerlerde, tarihin en başarılı pilotlarından birisi olabilecekken gerçekte kariyerinin son beş sezonunda yarış dahi kazanamayan ve son şampiyonluğundan 12 sene sonra F1’e hayal kırıklığı içinde veda eden bir şampiyon! Kesinlikle yeteneğinin karşılığını alamadan emekliye ayrılan büyük bir sporcu! İhtiyacı olan zarları bir türlü atamayan bir kumarbaz! Kendi kararlarının kurbanı olan ihtiraslı ama talihsiz bir adam! İşte karşınızda Fernando Alonso!

redbull.com