Geçtiğimiz günlerde Şampiyonlar Şampiyonası yarışını seyretmek için İzmir’deydim… Final yarışlarını seyrederken şansıma yanımda pilotların babaları vardı. Önce çok başarılı bir yarış çıkaran ve ilk günü en iyi zamanla noktalayan Ali Türkkan’ın babası Burak Türkkan’ın yanındaydım. Aslına bakılırsa Burak Türkkan da bir pilot ve bildiğiniz üzere historic klasmanında ralli yapıyor. Eminim Escort MK2’si ile ağaçların arasında, en yüksek viteste yanlarken bile bu kadar heyecanlanmıyordur. Burak ağabeyle bir türlü şahsen tanışamadık, o nedenle sohbet edemedim ama oğlunu izlerken ellerinin titrediğine şahit oldum.



Sonra final yarışına geldik… Ayhancan Güven ve Can Tolon’un mücadelesi sırasında eski ralli ve pist pilotu Hakan Güven’le birlikteydim. Hakan ağabeyi iyi tanırım ve onunla sohbet etme fırsatım oldu. Tabii ki yarışmanın, oğlunu izlemekten çok daha kolay olduğunu söyledi. Üç yarış sonunda rakibine 2-1’lik üstünlük sağlayan Ayhancan, damalı bayrağı gördüğünde Hakan Güven’in yüzündeki endişe hali bir anda öyle bir mutluluğa dönüştü ki, anlatmak imkansız. Ben de çocukları yarışçı olsun isteyen bir baba olduğum için çok duygulandım ama bir yandan da korkmaya başladım. Çünkü izlemek, yarış otomobilinin içinde olmaktan çok daha stresli. Bir saniye içinde çok farklı iki ruh haline bürünebiliyorsunuz.



Motorsporları camiasına baktığımızda babalar ve oğullarının çokluğuna şahit oluyoruz. Nejat Avcı-Yağız Avcı, Serdar Bostancı-Murat Bostancı, Azmi Avcıoğlu-Orhan Avcıoğlu, Rıza Çukurova-Burak Çukurova, Ali Bacıoğlu-Selim Bacıoğlu… Bu örnekleri o kadar çoğaltabiliriz ki, sanki babası yarışçı olmayana lisans verilmiyormuş gibi algılanır.



Evet, gerçekten de sporumuz son dönemde bir duraklama dönemine girdi ve zaten bu sporun içinde olan kişilerle dönmeye başladı. Ta ki, TOSFED başkanlığına Serkan Yazıcı gelene kadar. Serkan başkanın bu yıl ikinci senesi ve gözle görülür bir gelişme var. Yarışlar bir festival havasında koşuluyor. Şampiyonlar Şampiyonası o kadar keyifliydi ki, iki gün boyunca beş dakika durmadan önümüzden sürekli yarış otomobili geçti.



Tabii bir de TOSFED Yıldızını Arıyor projesi var. Bu projeyle Türkiye’nin her bölgesindeki hızlı gençlerin keşfedilmesi planlanıyor. Üstelik bu gençler tamamen TOSFED ve sponsor desteği ile yarışacak. Projeye destek olan FIAT’a teşekkür etmeden geçemeyeceğim. Kısaca, bu tip projeler sayesinde bundan böyle sadece babası yarışçı olanlar değil, hak eden herkes yarışma fırsatı bulacak. Zengin sporu algısını kırmak için TOSFED’in bu faaliyetlerini çok önemsiyorum.



Şampiyonlar Şampiyonası’na dönecek olursak, müthiş bir organizasyondu. İnanın iki gün boyunca pist beş dakika bile boş kalmadı. Asıl mücadelenin yanında drift pilotları ve eski kurtlar sürekli şov yaptı. Tabii ki, bu organizasyonda görev yapan çok kişi var ama Serkan Yazıcı’nın yanında üç kişiye daha teşekkür etmek istiyorum. İlki arı gibi koşturan ve sanki klonlanmış gibi her yerde gördüğüm Atıl Atılgan, ikincisi müthiş bir kupa hazırlayan Yavuz Yılmaz ve üçüncüsü de sesi kısılana kadar yarış anlatan ve ödül gecesini de sunan Yiğit Top…



Amatör heyecanla ama profesyonel disiplinle işlerini yapan bu insanlar sayesinde sporumuz ileri gidecek. Unutmadan Halim Ateş ve MINI WRC’den de bahsetmek istiyorum çünkü yanına binme fırsatı buldum. İnanılmaz keyifliydi. Tabii Lancia Delta HF Integrale aşkımı bilmeyen yoktur, İskender Atakan ve Cem Hakko’yu bir kez daha canlı izlemek paha biçilmezdi. Serdar Bostancı da MK1 Escort’u ile seyircileri coşturacak şovlar yaptı. Ömer Tolon, Volkan Işık ve Serkan Yazıcı da EVO IX’larla bolca yanladı ve Ahmet Tarhan da BMW 325 ix ile yıllar sonra piste çıkan isimler arasındaydı. Bu spor sadece mücadele ile değil şov kısmı ile de öne çıkıyor. Serkan başkan bunu iyi kavramış durumda ve seyirci toplamayı iyi biliyor. Bu da er ya da geç sponsorların dikkatini çekecektir…



Gelelim kazanana… Yalan söylemeyeceğim, ödüllerden biri R5 otomobille Avrupa Ralli Şampiyonası’na dahil bir yarış olduğu için kazananın ralli pilotlarından biri olmasını istiyordum ve gönlümden de Yağız Avcı geçiyordu çünkü Murat Bostancı zaten bu şampiyonada yarışacak. Volkicar’larla yapılan ilk gün sonunda genç pilot Ali Türkkan en iyi zamanı yapınca başka duygulara geçiş yaptım. Zaten bir şekilde kendini ispatlamış pilotlar yerine genç biri kazansa motorsporlarının geleceği açısından daha iyi olmaz mıydı? Rallicilerden en üst tura çıkan isim Burak Çukurova oldu ve hepsi birer birer elendi. Hatta kendi aralarında parkurun daha zor olması halinde kendilerinin kazanacağını bile konuşuyorlardı. Zıplamalı bir tepe arkası sert viraj falan hayal ediyorlardı. Gelecek sene Şampiyonlar Şampiyonası’nın Kıbrıs’ta olacağı ve toprak bölüm de olacağı konuşuluyor. Belki o zaman ralli pilotları ön plana çıkar.



Neyse, finalde Ayhancan Güven ve Can Tolon karşı karşıta geldi. Açıkcası Can Tolon’un kazanacağını düşünüyordum ama ikinci çıkışta yaptığı fodepar ona pahalıya patladı ve 19 yaşındaki Ayhancan Güven kazanan isim oldu. Can Tolon da inanılmaz yetenekli bir pilot ama yanılmıyorsam 33 yaşında. O nedenle 19 yaşında bir ismin kazanması sporun geleceği açısından çok daha önemli. İşte sporumuzun ilerlemeye başladığı da böyle belli oluyor. Eskiden 30’lu yaşlardaki pilotlara genç yetenek denirdi, belki 35’inde ya da 40’ında Avrupa’da bir-iki yarış yapabilirlerdi. Şimdi 19 yaşında biri Şampiyonlar Şampiyonu olabiliyor. Bu atmosferi koruyabilirsek, uluslararası arenada ismimizden daha çok bahsettirebiliriz.



2016’nın en hızlı ismi belirlendi, gala gecesinde şampiyonlar ödüllerini aldı… Artık 22-23 Nisan’da düzenlenecek olan Ege Rallisi’ne odaklanabiliriz.
Bakalım kim ne ile yarışacak?..