Nürburgring’de düzenlenen 1957 Almanya GP’sinin 1957’deki öbür diğer GP’lerden hiçbir farkı yoktu, Fangio ve Maserati domine ettiği sezonu şampiyon olarak bitirme şansıyla Yeşil Cehennem’e geliyordu. Fangio için hafta sonu gayet güzel başladı, antrenmanları domine ederek Mike Hawthorn’un 3 saniye önünde polü aldı. Maserati ise antrenmanlar sırasında yarışta pit stop yapmanın pit stop yapmamaktan daha avantajlı olduğunu keşfetti ve Fangio’yu tek pit stop stratejisine koydu.
Yarış Fangio için ideal başlamadı, Arjantinli sürücü startta Ferrari’lere yerini kaybetti, fakat 2 tur sonra Hawthorn’u liderlik için geri geçti ve uzağa kayboldu. Sonraki 11 tur boyunca Fangio sürekli kendisinin bir önceki seneden kalma tur rekorlarını kırarak Hawthorn’a farkı 28 saniyeye çıkardı. Fangio 22 turluk yarışın 13. turunda planlanan tek pit stopu için pite girdi, fakat pit stop faciaya döndü. Mekanikerin bijon somununu aracın altına düşürmesinden ve yaklaşık 30 saniye boyunca bulamamasından dolayı pit stop 1 dakikadan fazla sürdü ve Fangio yarışa Hawthorn ve Collins’in neredeyse 50 saniye arkasında geri döndü. Sonrasında yaşananlar ise asla unutulmayacaktı.
Fangio felaket pit stopundan çıktıktan sonra zekasını konuşturdu ve canavar gibi zorlamak yerine gayet normal bir tur attı, böylece Ferrari pit duvarı Fangio’nun onları asla yakalamayacağını düşünecekti. Fangio’nun stratejisi mükemmel çalıştı ve Ferrari takım menajeri Ramolo Tavoni 15. turun başında sürücülerine normal bir hızda sürmelerini emretti, bir daha geri geldiklerinde aradan yaklaşık 170 viraj geçmiş olacaktı. Fangio tam bu anda aracı hayatında hiç zorlamadığı gibi zorlamaya başladı ve arka arkaya kendi tur rekorlarını kırdı. Fark 33 saniye... 25.5 saniye...bir tur rekoru daha...Ferrari pit ekibi çıldırıyor, sürücülerine zorlamalarını söylüyor, ama değişen bir şey yok. Bir tur rekoru daha..fark 13.5 saniye. 20. tur bitiyor..fark 2 saniye! Fangio yarış boyunca tur rekorunu 9 kez kırıyor ve Hawthorn’dan 11 saniye daha hızlı giderek 9.17.4 ile Yeşil Cehennem’in yeni standardını belirliyor. 9.17.4, kendi pol turundan neredeyse 10 saniye, bir önceki seneki tur rekorundan ise neredeyse 25 saniye daha hızlı! Sondan bir önceki turda Fangio önce rahatlıkla Collins’i geçiyor, fakat Hawthorn işi onun için biraz daha zorlaştırıyor ve Fangio onu geçerken iki tekerleğini çimene koymak zorunda kalıyor. Hawthorn geçilmesine rağmen son turda pes etmiyor ve gevşeyen bir koltuktan dolayı son turda dizi aracın yanına dayalı süren Fangio’ya sadece 1 saniye kaybediyor. Fangio kariyerindeki 24. ve son yarış galibiyetini elde ediyor ve 46 yaşında 5. şampiyonluğunu garantiliyor. Kendisine inanamayan Fangio’nun yıllar sonradan yarış hakkında söyledikleri:
“O gün her şeyi açmıştım ve bütün silindirleri ateşlemiştim. Her şeyi yapmaya hazırdım. Hangi yönden bakarsanız bakın olağanüstü bir yarıştı. Yarış bittiğinde bir daha asla o şekilde süremeyeceğimden emindim, asla. Konsantrasyonumun ve kazanma isteğimin limitine ulaşmıştım. Bu iki şey benim o gün aldığım riskleri almamı sağladı. Kazanabileceğimi biliyordum ama eşit bir şekilde kaybedebileceğimi de biliyordum. Kendimi sınırlara esnetiyordum, yarış bittiğinde araç tamamen çimen ve çamurla kaplıydı. Yeni şeyler deniyordum, kendimi daha önce limite ulaşma cesaretimin olmadığı bir sürü kör noktada zorluyordum. Ben asla gözüpek, gösterişli bir sürücü değildim. En yavaş şekilde kazanmaya çalışırdım.”
“O yarışa dek kendimi veya aracı hiç bu kadar zorlamamıştım. Fakat o gün kendimi o kadar çok zorladım ki sonraki iki gece uyuyamadım. Öyle bir haldeydim ki ne zaman gözlerimi kapatsam geri o yarıştaydım, karanlıkta daha önce o kadar zorlamaya cesaretimin yetmediği o virajlarda o sıçrayışları yapıyordum. İki gün boyunca yaptığım şey hakkında geç eylem endişesi yaşadım, bu hissi başka hiçbir yarışta yaşamadım, bu his ne zaman düşünsem hala bana geri geliyor. O yarıştan önce asla öyle sürmemiştim, ama ayrıca bir daha asla o kadar hızlı süremeyeceğimden emindim, asla.”